Prawidłowe oddychanie (lub optymalne jak wolę o tym mówić) nie zawsze się udaje, mimo iż wiemy jak to robić. Często pojawiają się trudności, które uniemożliwiają prawidłowe oddychanie przeponą. Dziś polecam Ci kilka wskazówek, które ułatwią prowadzenie treningu oddechowego.
Jak uczyć oddychania przeponą?
Prosta sprawa. Wystarczy powiedzieć “oddychaj przeponą” i załatwione.
Życzę nam wszystkim tylko takich sytuacji i tylko takich pacjentów. Jednak życie lubi rzucać nam wyzwania i często coś “nie idzie oddychanie przeponą”. Albo, co gorsza, nie widzimy, że nie idzie.
Podopieczny wtedy znajduje sobie patologiczne kompensacje, mówi, że od tych ćwiczeń kręci mu się w głowie i czuje jakieś dziwne napięcie.
Dużo rozmawiam o tym na szkoleniach i z kolegami po fachu. Że czasami coś ten oddech nie wychodzi, mimo iż się staramy. Niby znamy założenia i wiemy jak wykonywać ćwiczenia, a wciąż nie ma poprawy. Wtedy i terapeuta i klient/pacjent się zniechęcają i stwierdzają, że bez sensu to oddychanie.
Jakie trudności mogą nas spotkać? (wymieniam te najczęstsze):
- Problem z wzięciem pełnego oddechu.
- Pacjent nie potrafi uruchomić dolnych żeber do oddechu oraz oddechu 360- stopni.
- Bardzo duże ruchy oddechowe brzucha i “nieaktywne” oddechowo mięśnie brzucha.
- Ciągłe ruchy oddechowe ramion i obojczyków.
- Podopieczny nie potrafi wydłużyć wydechu, płytki i szybki oddech.
- Gubinie stabilizacji i Strefy Apozycji Przepony podczas ćwiczeń.
- Silny nawyk oddychania przez usta.
Mam nadzieję, że oczywistym jest, że trzeba szukać indywidualnych rozwiązań i robić dobry wywiad, ale tutaj kilka moich wskazówek, które pomogą Wam poprawić elementy oddechowe w waszych treningach.
Wskazówki treningowe
- Pamiętaj, że oddech jest ściśle związany i regulowany przez układ nerwowy – jeżeli klient jest w stresie, jest niewyspany i zmęczony – zawsze będzie trudniej wygenerować spokojny, pełny oddech.
- Na możliwość oddychania przeponą wpływa postawa ciała – oceń pozycję klatki piersiowej i miednicy. Zobacz czy oby na pewno pozycje te wspierają oddech przeponowy.
- Zanim zaczniesz trenować oddech dolnożebrowy, sprawdź mobilność klatki piersiowej i okolicznych stawów.
- Mów spokojnie, wolno i łagodnie – oddychanie jest jedną z form interakcji z drugą osobą, jeżeli Ty będziesz w stresie – pacjent to wyczuje. I jego oddech też.
- Pytaj o problemy z żołądkiem i trawieniem, a także o ostatni posiłek. Wzdęcia nie pomagają oddychać.
- W oddechu mniej znaczy więcej – mniej powtórzeń, kilka ćwiczeń, wszystko z wolnym i spokojnym oddechem. Gdy trzeba rób regres.
- I pamiętaj, że to nie konkurs na najbardziej skomplikowane ćwiczenia oddechowe.
Te wskazówki powinny pomóc w pracy z klientami, ale i we własnym treningu. Szukaj też zawsze indywidualnych rozwiązań.
